Strasser Professional GCFB
Wat ik nooit had kunnen voorzien toen ik trekharmonica ging spelen, is dat mijn onderzoekende kant zo geprikkeld zou worden. Ik ben van huis uit vrij nuchter (ik heb twee handen daar kan je maar een trekharmonica mee bespelen). Die nuchterheid heeft het moeten afleggen tegen een alles overheersende passie, die ik van mezelf tot opdat moment alleen maar kende in de liefde voor mijn vriendin. Zij is overigens degene die dat vuur verder heeft aangewakkerd: wanneer mijn nuchterheid weer eens de overhand had en ik twijfelde over de aanschaf van weer een apart model, hield zij me een spiegel voor en zei simpelweg: “kijk eens naar jezelf hoe je geniet wanneer je zo’n instrument met nieuwe klankkleuren aan het onderzoeken en het bespelen bent. Hoe het je stimuleert om te componeren.” En dan droop mijn nuchterheid weer af.
Mijn nuchterheid is echter niet voor een gat te vangen en om een balans te vinden met mijn passie hebben die twee een deal gesloten: Er mogen nieuwe trekharmonica’s gekocht worden, maar .... voor een prijs waar ik ze ook weer voor kan verkopen. Een deal die tot op de dag van vandaag prima werkt.
Deze deal leidde in april 2006 gelijk tot de duurste aanschaf, namelijk een steirische harmonica, een Strasser in GCFB. Voor steier begrippen was hij uiteraard niet zo duur, tenslotte moest ik hem voor dat bedrag ook weer kunnen verkopen. Maar zover was ik op het moment van aanschaf natuurlijk nog niet. Ik was slechts verblind door de mooie klanken die er uit rolden. Uren zat ik met dat instrument op schoot en anders zat ik er wel verliefd naar te kijken. Het zou een vertrouwd proces worden bij een nieuwe aanschaf, maar dat wist ik toen nog niet.
Wat ik wel wist en dat is niet meer veranderd sinds die tijd, is dat ik enorm kan genieten van het spelen van een eenvoudig walsje terwijl er links van die prachtige heliconbassen klinken.
Overwegingen bij de aanschaf van een steier
Het heeft enige tijd geduurd voordat ik een steier durfde aan te schaffen. Niet alleen de kosten weerhielden me, ook de vraag: is de stap niet te groot van een trekharmonica naar een steier. Maar de klanken van een steier bleven lokken en naarmate ik me meer in het instrument ging verdiepen, kwam ik er achter dat de toetsenligging nagenoeg gelijk is aan andere diatonische harmonica's, op een paar gleichtonen na. Daarmee werd de drempel al lager.
Even dacht ik nog dat ik me dan ook nog moest verdiepen in het Griff schrift maar na een paar internet klikken naar de site van Frans Fuchs (zie links) werd mij duidelijk dat het zelfs verstandiger is om in het notenschrift te blijven, wanneer je dat beheerst. Weer een drempel minder.
Toen bleven er niet veel drempels meer over, behalve de behoorlijke kosten van het instrument. De verkoop van een van mijn accordeons bezorgde me een startkapitaal en zo begon ik mijn speurtocht.
In het oosten van het land vond ik na geduldig zoeken, in het voorjaar van 2006, mijn eerste steirische harmonika: een Strasser Professional in GCFB stemming.
Uren zat ik met dit instrument op schoot, gewoon wat simpele walsjes te spelen en te luisteren naar die mooie diepe heliconbassen.
Het bespelen van een steier is, wanneer je trekharmonica kan spelen, niet zo moeilijk, (hoewel daar verschillend over gedacht zal worden), de knoppenligging is nagenoeg hetzelfde, als je een clubmodel gewend bent met een gleichton is deze bijna exact hetzelfde op de eerste twee rijen.
De meeste steierspelers spelen het zgn. Griffschrift, vrij vertaald het grepenschrift. Dit is een schrijfwijze die net als het sneekerschrift, bedacht is voor spelers die geen noten kunnen lezen. Kortom bedoeld om het je makkelijker te maken en het is dus ook geen moeilijk schrift. Zelf speel ik een variatie op het trekharmonicaschrift.
In januari 2009 is de Strasser teruggegaan naar de vorige eigenaar. Zelf speelde ik er het laatste jaar minder op. Dat had een simpele reden, ik vond hem te zwaar ten opzichte van de trekharmonica. Daarmee eindigde overigens niet mijn steier avonturen. Er begon een zoektocht naar een lichter exemplaar. Want lekker verdwijnen in een mooi walsje met prachtige heliconbassen is heerlijk, dat heeft deze Strasser me geleerd.
