Er is een roos ontsprongen
 
Er is een roos ontsprongen
uit ene wortelstam;
die, lijk ons d’ouden zongen,
uit Jesse ’t leven nam;
nu heeft zij bloem gebracht,
in ’t midden van de winter,
in ’t midden in de nacht.
 
O rozenstruik, Maria,
o alderpuurste Maagd:
van u zingt Isais,
van ’t bloemken dat gij bracht;
want eeuwig in Gods raad
lag, dat gij ’t Kind zoudt baren
tot alder wereld baat.
 
Wij bidden u van harte
om ’t Kind dat op u loech,
om deez’ lief bloemkes smarten,
die het voor ons verdroeg:
wil ons toch hulpe zijn,
dat wij u mogen maken
een woning fraai en fijn.