Het werk van Sjoukje de Bruin leeft voort.

Sjoukje de Bruin is onder trekharmonica spelers vooral bekend geworden door haar website trekharmonicamuziek.com. Zij heeft deze site opgezet in 2006 en tot aan haar dood in 2010 zelf beheerd.

Ik heb Sjoukje in 2005 leren kennen als een van de eerste vaste bezoekers van mijn eigen website. Telkens als ik nieuwe muziek op mijn website geplaatst had, kwam vrij kort daarna een mailtje van haar hand, waarin ze vol enthousiasme de nieuwe nummers begroette. Een dag later meestal gevolgd door een mailtje waarin ze wat kleine correcties wilde doorgeven. Sjoukje speelde mijn stukken kritisch door en dat kon ik wel waarderen.

Op de eerste samenspeeldag die ik in 2006 organiseerde kwam ze helemaal uit Friesland naar Amsterdam. Ze wilde me nu wel eens ontmoeten en ik haar. En van het een kwam het ander, want Sjoukje wilde ook wel een website beginnen. In de beginfase heb ik haar nog geholpen, zoals ik zelf ook op weg ben geholpen door collega’s. Maar alras ging ze heel verstandig haar eigen weg. Haar repertoirekeuze sprak een zeer groot aantal trekharmonicaspelers aan. In een rap tempo namen haar bezoekersaantallen toe en behoorde haar website tot de top drie van meest bezochte trekharmonica sites in Nederland. Dag in dag uit was ze bezig met het bewerken van bladmuziek voor de trekharmonica, vaak op verzoek van collega’s.
We mailden regelmatig over allerhande zaken waar we mee bezig waren, soms wekelijks, soms gingen er maanden overheen.

Ongemerkt had Sjoukje een naam opgebouwd in trekharmonicaland. Ik kan me nog wel herinneren dat ze naar een samenspeeldag kwam en menigeen onder de indruk was omdat  “de Sjoukje de Bruin” kwam. Daar kon ze wel om lachen toen ik haar dat vertelde.

In maart 2010 mailde ik haar over iets waar ik al een tijd naar op zoek was. Zoals dat voor haar gewoon was, lag er de volgende dag een pakketje met alles wat ik zocht op de deurmat hier. Over onkosten die ze gemaakt had, wilde ze niks horen. In een bijzin vertelde ze dat er een tumor was ontdekt. Ze vermoedde toen al dat de gevolgen fataal zouden zijn. In een paar simpele zinnen schetste ze haar situatie: Ik ben geen zwartkijker, maar ik heb de foto's gezien. Ik geef mezelf weinig kans. Het is jammer, maar helaas niet anders.
Ik schrok nogal van dat bericht, maar dat vond ze niet nodig, een typerende reactie voor haar.  In juni van datzelfde jaar is ze overleden.

Sjoukje liet een zeer grote verzameling bladmuziek na op haar website. Tot 2013  is haar website in beheer geweest bij haar man, die de nog steeds binnenkomende mail zelf beantwoordde. Nu hij recent is overleden, heeft haar zoon mij benaderd met de vraag of ik haar verzameling wil beheren op mijn site. Het spreekt voor zich dat ik aan deze wens gehoor heb gegeven.

Webpagina's die aansluiten bij dit onderwerp: