Besmet met het Corona virus?

Een persoonlijk verhaal met een goede afloop

 

Ik heb er wel even over moeten nadenken voordat ik dit persoonlijke verhaal wereldkundig maakte. Ik kom er niet als een held in voor, integendeel. Maar de reden dat ik het met iedereen deel is dat ik zelf in de donkerste uren van de nacht als ik het vaak niet meer zag zitten vooral steun had aan de ervaringsverhalen die mijn lief me vertelde, verhalen die ze op internet gelezen had. Verhalen die leken op het verhaal waar ik middenin zat en waarvan ik op dat moment nog geen idee had of ik er ooit uit zou komen. Ik hoop dat ik met dit verhaal een ander tot steun kan zijn, maar ik hoop ook dat doordat ik een podium heb met mijn website anderen ook bewust te maken dat Corona dichterbij is dan je denkt. En dat je dus voorzichtig moet zijn met dit virus!

Ik ben iemand die je kent en die op een dinsdagmiddag griep verschijnselen kreeg. Pijn in mijn onderrug het klassieke begin en meestal ook einde na een a twee dagen. Maar dit keer liep dat anders. Mijn lief had al enige dagen griep en haar griepklachten namen langzaam toe. Zij was gelijk alert bij mijn symptomen en wilde mijn koorts opnemen, dat viel op dinsdag nog mee, 37,7, maar de volgende avond was het 39.6 en de volgende ochtend 39.2. Dat kwam bij mij gelijk binnen. Inclusief een hoofdpijn die me tot na mijn herstel bleef achtervolgen. Mijn lief zag dat ik ondanks de koorts verder goed aanspreekbaar was, niet benauwd of hoestte, dus die maakte zich minder zorgen. De dagen daarop volgend wisselde mijn koorts geregeld. Ik was nog wel in staat tot enige activiteit overdag. Maar mijn slaappatroon wisselde ook behoorlijk, van vele uren wakker liggen tot een enkele nacht volledig doorslapen.

 

Pas toen we de tweede week in gingen werd gaande weg de onrust in mij groter. Het beeld waar ik over gelezen had, was dat het na 6 tot 8 dagen beter zou gaan, maar de 7e dag had ik weer meer dan 39 graden koorts. Ondertussen begon mijn smaak gevoel steeds minder te worden mijn thee in de ochtend smaakte me niet meer die was bitter, eigenlijk begon alles een bittere smaak te krijgen. Ik had minder eetlust. Wilde ook niet drinken, water smaakte me niet. Ik dronk het op advies van mijn lief en omdat ik wel snapte dat drinken belangrijk was bij koorts. Ondertussen functioneerde ik nog voornamelijk buiten mijn bed overdag. Op z’n minst deed ik mijn best om alles zo normaal mogelijk door te laten gaan ik probeerde het met veel paracetamol onder controle te houden. Ik dacht nog steeds griep te hebben, die forser was dan ik gewend was. Ik had veel spierpijnen en hoofdpijn en was vermoeid, niet echt corona verschijnselen. Dat veranderde door een gesprek met de huisarts assistente die onze klachten inventariseerde en zich nog geen zorgen maakte om de koorts die geen vijf aan een gesloten dagen boven de 38.5 was en ik niet echt benauwd was. Geen reden op dat moment om langs te komen, maar wel goed uitzieken thuis. Koorts is heel goed was de boodschap, het is de manier van je lichaam om het virus te bestrijden.  

 

Vanaf dat moment bleef de koorts drie dagen rond 38.6 schommelen en werd ik steeds onrustiger en banger voor de gevreesde benauwdheid en hoestklachten. Hoestklachten die ook steeds vaker voortkwamen, of beeldde ik me dat in? In de donkerste uren van de nacht waarin ik vaak wakker lag had ik het zwaar en heb ik geregeld mijn lief wakker gemaakt omdat ik het niet meer zag zitten. Ik was alleen maar bang en zag al die donkere uren voor me liggen en mogelijk niet eens meer thuis. Na zo’n hele donkere nacht op donderdagochtend gaf de thermometer onverwacht 37.3 aan. De ontlading was groot. Het patroon was doorbroken.

Maar het bleek van korte duur want die zelfde avond, stond de meter alweer op 38.6 en daarna ging het nog slechter. Ik ben mijn bed niet meer uit geweest tot zondagochtend. Die dagen en nachten van donderdagnacht tot zondagochtend waren de zwaarste tot op dat moment. Niet alleen was ik fysiek behoorlijk verzwakt, ook mentaal was ik aan de grens gekomen. Gelukkig ging het stukken beter met mijn lief. Haar morele support heeft me er doorheen gesleept. Ik was zeker in de vele wakkere donkere uren alleen maar angstig en treurig. Nachten kunnen heel, heel lang duren!!!

 

Op zondagochtend werd ik wakker en voelde ik mij beter, vanaf dat moment was de koorts weg en deze is ook niet meer terug gekomen. Het is nu woensdag dat ik dit schrijf meer dan twee weken na de eerste koorts. Nog steeds ben ik op mijn hoede. Op zondagavond bijvoorbeeld zat mijn rug en borst onder de huiduitslag (schijnt niet ongewoon te zijn) maar deze is nog niet weg. Mijn stem is ook nog niet terug, hij is er wel, maar ik kan er nog niet op vertrouwen. Mijn telefoon staat nog steeds uit.

Dit is de eerste dag dat ik me langere tijd gericht concentreer op een stuk tekst. De afgelopen dagen lig ik het grootste deel van de dag nog op bed en verheug me vooral op het ontbijt en het warme eten wat me enorm goed smaakt. Ik kan weer genieten van eten en drinken, mijn smaak hersteld zich langzaam en ook mijn energie komt langzaam heel langzaam terug. Mijn hoofdpijn is ook weer vrijwel helemaal weg. Heel heel fijn, ik heb in mijn leven zelden hoofdpijn gehad.

 

Heel langzaam dringt de buitenwereld ook weer door, het is erg mooi weer. Wat ik vooral weer kan is genieten, meer dan ooit geniet ik van hele dagelijkse dingen, als dat warme kopje thee wat weer smaakt. Ik ben emotioneel nog heel labiel, maar dat vind ik wel mooi eigenlijk, ik geniet heel intens van veel dingen om me heen.

Dit is mijn verhaal, een persoonlijk relaas en een van de vele vele verhalen die goed afloopt, want ik ben mij terdege bewust dat, ondanks mijn angsten, pijnen ik langs de klippen gezeild ben en vermoedelijk geen beschadigingen overhoud aan dit intense avontuur. Daar ben ik heel dankbaar voor en dat is ook een belangrijke reden om dit te delen. Misschien helpt het een zwoegende virus besmette door een doorwaakte nacht, dan is mijn opzet al geslaagd, want zo ben ik soms ook door de nacht gekomen.

 

Update na 14 dagen koortsvrij te zijn.

De rode draad is dat het herstel langzaam gaat, na een goede dag kan je rustig een hele slechte hebben:
- zoals ik al schreef kreeg ik huiduitslag op mijn rug en borst. Dat is heel langzaam aan het verdwijnen, maar is nog steeds niet helemaal weg;
- de eerste week heb ik overdag nog veel geslapen, langzaam aan is dit vermindert, maar na 14 dagen liggen we in eens weer bijna een dag in bed; Voor mijn lief geld dit ook;
- onze smaak is verandert qua eten. Voorheen aten we heel stevig speldbrood, veel salades en in de regel heel gezond avond eten. Nu willen we het liefst patat, chips, tosti's, macaroni met ham en kaas. eten wat we al jaren niet meer eten. We lijken terug te vallen op eenvoudiger eten wat we het liefst in onze studenten tijd aten;
- mijn lief is ook haar geur kwijt, die lijkt nu na bijna drie weken heel heel langzaam terug te keren; Haar smaak is ze niet kwijt geraakt; Ik ben mijn geur en smaak niet kwijt geraakt;
- zowel mijn stem als die van mijn lief blijven kwetsbaar; niet te veel praten is de boodschap of niet te lang achter elkaar;
- de angst dat het virus terugkeert is heel heel langzaam afgenomen. Maar is ook na twee weken nog niet helemaal weg.  

 

Tot slot: Waar ik verder steun aan heb gehad, in willekeurige volgorde:

– mijn dochter Roos die me een spraakbericht stuurde laat op een avond en me adviseerde om me voor te gaan stellen hoe het zou zijn als ik weer beter was wat ik dan ging doen;
– mijn overbuurvrouw die elk moment klaar stond om iets te doen. Het feit dat ze beschikbaar was voor boodschappen en om te komen was al een troost op zich;
– mijn zus die dagelijks belde toen ze in de gaten kreeg dat het heftiger was dan een griepje;
– een onverwacht kaartje van een buurvrouw die je amper kent;
– eten wat door een vriendin van mijn lief bij de deur werd gezet.

Dit zijn er maar een paar, maar het zijn die kleine persoonlijke reacties van mensen om je heen die je heel goed kan gebruiken, denk daar aan als je je afvraagt wat je voor een ander kan doen.

Ik heb me nooit gerealiseerd hoe zeer ik geraakt kon worden door het feit dat vrienden gewoon eten voor de deur zetten!

 

detail corona II